Passieve persoonlijkheid hoger risico op overgewicht en diabetes

Mensen met een passieve persoonlijkheid hebben een hoger risico op overgewicht en daaraan gerelateerde ziektes als type 2 diabetes, ontdekte Gretha Boersma. Maar er is ook goed nieuws, aldus Boersma: ‘Ze zijn vaak veel beter te behandelen dan proactieve persoonlijkheden, die weliswaar minder snel overgewichtontwikkelen, maar minder ontvankelijk zijn voor “lifestyle” interventies.’ Sommige mensen ontwikkelen snel overgewicht en type 2 diabetes. Anderen niet, ook al bevinden ze zich in een vergelijkbare situatie. Door deze individuele verschillen wordt de behandeling van aan overgewicht gerelateerde ziektes sterk bemoeilijkt. Veel mensen hebben weinig beweging tijdens hun (zittende) werk. Daarbij hebben we de hele dag toegang tot voedsel. Passieve persoonlijkheden ontwikkelen in dergelijke omstandigheden relatief snel gewichtsproblemen en daaraan gerelateerde ziektes, volgens de onderzoekster. Dat interventies beter aanslaan bij passieve persoonlijkheden, bleek ook uit een pilotstudie waarbij mensen met overgewicht een trainingsprogramma volgden. Boersma: ‘ Hoewel de training voor beide persoonlijkheden een positief effect had, lieten mensen met een passieve persoonlijkheid tijdens de trainingen meer activiteit zien. Helaas compenseerden ze een deel met verminderde activiteit op de ‘rustdagen’. Dit gebeurde niet bij de proactieve persoonlijkheden. Gehecht aan routine bleven zij de overige dagen even actief als ze waren voor hun deelname aan het trainingsprogramma. Passieve persoonlijkheden blijken, net als bij de rattenstudie, gevoeliger te zijn voor invloeden uit hun omgeving in vergelijking met de proactieve persoonlijkheden. Dit heeft belangrijke gevolgen voor de behandelingsmethoden van type 2 diabetes, denkt Boersma. ‘Het type persoonlijkheid is makkelijk te achterhalen en zo krijg je een objectiever beeld van de benodigde behandeling. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat je bij de behandeling van een meer passief persoon een dagelijks trainingschema op moet stellen. Meer proactieve types zouden meer gebaat zijn bij sporten waarbij ze de competitie met anderen kunnen aangaan.’ Bron: Rijksuniversiteit Groningen